بازنگري در مورد موفقيت شطرنج بازان نونهال

زنگ خطري براي شطرنج ايران

شايد يکي از دلايل نوشتن اين مقاله مطلبي بود که در يکي از سايت ها در مورد قهرمان حال حاضر نونهالان شطرنج جهان آرين غلامي اين کوچولوي با اخلاق و دوست داشتني ديدم .
اين سخن را به جد مي گويم که تمام مطالب ارائه شده زير فقط از روي دل سوزي است و خود صادقانه اذعان دارم ممکن است من نيز گاهي از روي احساس و دل سوزي ، در مورد فرزندم دچار اين خطا و اشتباه شوم . به باور اين جانب که شايد تقريباً از همان شروع به کار مجدد فدراسيون شطرنج از سال 1368 کما بيش با عنوان هاي گوناگون (‌بازيکن – داور – مربي – سرپرست و ... ) با اين رشته زيبا در ارتباط بوده ام اکنون شطرنج در آستانه تحولي بزرگ قرار دارد . اما اين تحول ، جز در راه صحيح گام بر داشتن ميسر نيست .
اين که چرا اين تحول صورت خواهد گرفت بسيار روشن است و دليل آن سرمايه گزاري براي نونهالان و نوجوانان و تشويق آنان از سوي خانواده هاي آنان است .
اما توجه داشته باشيد براي رسيدن به سر منزل مقصود ، دوست داشتن و علاقه يک خانواده شرطي لازم است ،اما کافي نيست .اما منظور من از سر منزل مقصود آن نيست که شايد بسيار از خانواده ها در ذهن خود دارند . سرمنزل مصود قهرماني جهان در 8 يا 10 سالگي نيست . کشور ما پيش از اين نيز اين عنوان ها را در رده سني داشته است . سيد جواد علوي ،‌آتوسا پورکاشيان و....
اما شايد همين عزيزان دوست داشتند به جاي قهرماني نونهالان جهان اکنون در عرصه جهاني شانه به شانه برترين هاي اين رشته به رقابت مي پرداختند .
من به شخصه با هيچ نوع مطلب و نقد مخالفتي ندارم و معتقدم همين تضارب آراست که در کنار هم انديشي به رشد و پيشرفت مي انجامد ولي بايد توجه داشت ،‌نبايد اين طور تصور کنيم چون آرين غلامي در مسابقه ماه پيش قهرمان جهان شده و در مسابقه فجر نوجوان هفتم شده راه را اشتباه مي رود .
افق ديد ما در شطرنج بايد دور دست ها را هرف قرار دهد . اين قهرماني ها مقطعي است و متاسفانه ممکن است باور ها ي ما را به خطا برده و بيراهه را به جاي راه به ما نشان دهد .
آرين غلامي چه اول جهان باشد و چه هفتم کشور بايد راه طولاني موفقيت را آهسته و پيوسته طي نمايد . آرين غلامي ها آن روزي موفق هستند که افق هاي دور دست را نشانه روند .
باور کنيد من نيز از قهرماني نونهالان ايران در عرصه جهان و آسيا خوشحال مي شوم ولي اين قهرماني ها نبايد چشم هاي ما را به روي واقعيت ببندد . و واقعيت اين است که شطرنج ما براي رسيدن به موفقيت کارهاي بسياري بايد انجام دهد و راه درازي در پيش دارد . قهرمان پروري در اين رشته بايد بصورت پروژه بلند مدت مد نظر قرار گيرد . (‌از کليه والدين عزيز در خواست مي کنم که مقاله مربي و مادر شطرنج از سوزان پولگار را در همين وبلاگ حتماً بخوانند )
اما سخني نيز با فدراسيون شطرنج و مسئولين مربوطه که به نظر من بايد با توجه به ويژگي خاص حال حاضر شطرنح و بخصوص در رده هاي سني که تماماً از سوي خانواده هاي محترم هدايت و پشتيباني مي شوند کميته و يا مرکز مشاوره اي را بنا نهاده و بعضاً خطاهاي عمدي و يا سهوي اين عزيزان را در ارتباط با فرزندان و عزيزانشان به آنان نشان داده و با مشاوره هاي صحيح در اعتلاي اين رشته جذاب گام بر دارد .
شايد با اين مشاوره ها هزينه هاي انجام شده از سوي آنان نيز ساماندهي شده و در بهينه سازي بودجه مصرفي نيز موثر واقع شود و درصد خطاي موفقيت در مورد اين عزيزان را کاهش دهد.
البته سخن در اين مورد بسيار است و شطرنج اکنون به عنوان يک علم نيازمند توجه بسيار در زمينه هاي مختلف مثل تغذيه ، روانشناسي ،‌مديريت و ... در کنار تدريس علمي آن مي باشد .
در فرصت مناسب تر به اين زمينه ها نيز خواهيم پرداخت .